Het is goed tijd te nemen voor jezelf; dat schreef ik al eerder. Daarmee bedoel ik niet dat je vakantie moet nemen of je bezighouden met dingen die jij leuk vindt – ook al zijn dat stuk voor stuk erg waardevolle zaken.
Nee, waar ik eerder aan dacht was dat je de tijd neemt om gedachten, emoties en verlangens, ervaringen en herinneringen eens hun vrije gang te laten gaan. Ze door je hoofd laten stromen, los van de buitenwereld.
Dat kan goed zijn om pijnlijke emoties of stress te verzachten, of om een betere blik te krijgen op wat jij wil in de toekomst.
Een andere functie van het tijd nemen voor jezelf is dat het je kan helpen met je zelftransformatie. Of eenvoudiger gezegd: je kan die tijd gebruiken om ervaringen en indrukken van de voorbije dag of dagen te laten bezinken en er orde in scheppen. Laat me een voorbeeld geven.
De laatste paar dagen heb ik veel meegemaakt. Geen heftige of negatieve zaken. Nee, eerder positief. Ik ben opener en socialer geweest dan ik gewoon ben en heb pijnlijke herinneringen stapvoets toegelaten en er met vrienden over gesproken (aanrader!).
Dit alles heeft veel indrukken bij me nagelaten, indrukken die ik kan gebruiken om mijn zelfbeeld te versterken in een positieve zin. Maar het heeft ook een hele reeks gedachten en vooral emotionele reacties teweeg gebracht.
De tijd die ik voor mezelf neem geeft me de kans zowel die ervaringen als de heel persoonlijke emoties te integreren. Na te gaan wat er gebeurd is. Waar het vandaan komt. Waarom ik zo reageer. Of het nodig is zo te reageren. Of ik in de toekomst nog zo moet reageren. Hoe ik het eventueel anders kan doen. Maar ook waarom anderen zo reageren. Wat ik over hun denk en waarom. Enzovoorts.
Eerder had ik gesuggereerd dat je best even in de zetel gaat zitten om je hoofd en gedachten hun gang te laten gaan. Ik merkte dat het niet zo hoeft.
Je kan ook eenvoudige handenarbeid doen. Zoals groenten kuisen. Of snoeiafval fijn knippen, zoals ik vandaag deed. Andere zeer aan te raden opties zijn gaan wandelen of fietsen.
Belangrijk is dat je op een of andere manier de kans krijgt om jezelf mentaal even aan het werk te zien los van invloeden van buitenaf, zonder dat iets of iemand je aandacht vraagt.
Lang geleden bedacht ik de metafoor van de automechanieker. Zo lang de wagen aan het rijden is kan je er niet aan sleutelen. Om te kunnen sleutelen moet je stilstaan, dat wil zeggen: moet je even niet met de buitenwereld en met anderen om je heen bezig zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten